چکیده به منظور مقایسهی اثرات کشندهی آبامکتین و پروپارژیت و همچنین ماندگاری این اثرات روی گیاه لوبیا، افراد بالغ Tetranychus urticae در آزمایشهای جداگانه مورد تیمار قرار گرفتند. از روش آغشته کردن قطعهی برگی و قرار دادن آن روی بستر مرطوب، برای تیمار کنهها استفاده شد. پنج غلظت از هر ترکیب شیمیایی تهیه و برای هر غلظت در هر تکرار از 20 کنهی بالغ استفاده گردید و آزمایش حداقل سه بار تکرار شد واحد تکرار شامل یک پتریدیش با درپوش دارای تهویه و کفپوشی از پنبه مرطوب، حاوی قطعهی برگ (به طول و عرض دو سانتیمتر) آلوده به ترکیب شیمیایی بود که 20 کنهی بالغ روی آن قرار داشت. ثبت مرگ و میر 48 ساعت پس از تیمار انجام شد. برای بررسی کارایی باقیماندهی کنهکشها، گیاهان لوبیا با یک بیستم دوز توصیه شدهی مزرعهای تیمار شدند. در فواصل زمانی یک، سه، هفت، 10 ، 14 و 21 روز پس از تیمار، از برگها قطعههای برگی تهیه و 20 کنهی بالغ روی هر قطعه منتقل و پس از 48 ساعت تلفات ثبت گردید. آزمایش برای هر ترکیب سه بار تکرار شد و از آب مقطر به عنوان شاهد استفاده گردید. تجزیهی پروبیت دادههای آزمایش کشندگی نشان داد که مقادیر غلظت کشندهی 20 درصد، 50 درصد و 90 درصد برای آبامکتین به ترتیب 108/0، 417/0و 26/3 پیپیام و برای پروپارژیت به ترتیب 657/0، 26/2 و 90/14 پیپیام از فراوردهی تجاری بود. نتایج بررسی کارایی باقیماندهی کنهکشها روی گیاه لوبیا نشان داد که آبامکتین منجر به تلفات 100 درصد کنه در یک روز پس از سمپاشی با غلظت یک بیستم دوز توصیه شدهی مزرعهای گردید که این مقدار به 62/55 درصد در 21 روز پس از سمپاشی کاهش یافت. این مقدار برای پروپارژیت یک روز پس از سمپاشی 81 درصد بود که 21 روز پس از سمپاشی به صفر درصد کاهش یافت.